هدف: پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی درمان گروهی شناختی- رفتاری بر بهبود مهارت‌های مقابله‌ای و پيش‌گيری از عود در افراد معتاد انجام شده است. روش: در يک پژوهش شبه آزمايشي30 نفر از معتادانی که در مرکز خودمعرف بهزيستی شيراز دوره سم‌زدايی را با موفقيت به پايان رسانده بودند، در دو گروه آزمايش (15 نفر) و گواه (15 نفر) بررسی شدند. گروه آزمايش به مدت 12 جلسه 90 دقيقه‌ای تحت درمان گروهی شناختی- رفتاری قرار گرفتند و گروه گواه درمان خاصی دريافت نکردند. همه شرکت‌کنندگان در پژوهش، در آغاز پژوهش و دو ماه پس از پايان درمان، پرسش‌نامه راهبردهای مقابله‌ای کارور را تکميل کردند و از نظر مورفين ادرار مورد سنجش قرار گرفتند. برای تحليل داده‌ها روش‌های آمار توصيفی،  آزمون خی‌دو و آزمون تحليل واريانس با اندازه‌گيری‌های مکرر به‌کار برده شد. يافته‌ها: نتايج آزمون خی‌دو گويای معنی‌داربودن تفاوت دو گروه از لحاظ ميزان عود بود (01/0p<). آزمون تحليل واريانس با اندازه‌گيری‌های مکرر بين دو گروه از نظر ميزان بهره‌گيری از راهبردهای مقابله‌ای مسأله‌مدار و اثر تعاملی سبک مقابله‌ای مسأله‌مدار در مرحله پس‌آزمون تفاوت معنی‌دار نشان داد (001/0p<). نتيجه‌گيری: درمان گروهی شناختی- رفتاری در بهبود سبک‌های مقابله‌ای و پيش‌گيری از عود افراد معتاد مؤثر است.

Objectives: The purpose of this study was to investigate the effectiveness of cognitive-behavioral group therapy on improving coping skills and relapse prevention in addicts. Method: In a semi-experimental study, 30 in-dividuals who had been successfully detoxified at the Self Introducing Health Center in the city of Shiraz, Iran, were divided into an experimental (15 subjects) and a control (15 subjects) group. The experimental group underwent twelve 90 minutes sessions of cognitive-behavioral group therapy and the control group did not receive any particular treatment. All participants completed the Carver Coping Inventory at the beginning of the study and two months following the completion of treatment and underwent urine tests for morphine. Data were analyzed using descriptive statistics, c² and multiple analysis of variance. Results: c² test results showed significant difference in relapse rates of two groups (p<0.01). MANOVA showed a significant difference between the two groups regarding benefiting from problem oriented coping strategies and the interactive effect of problem oriented coping strategy in the post test stage (p<0.001). Conclusion: Cognitive-behavioral group therapy is effective in the improvement of coping skills and relapse prevention in addicts.